SYNDROM OSZUSTA
(syndrom impostora)
To powszechne zjawisko, którego DOŚWIADCZAMY prawie wszyscy.
💎 SYNDROM OSZUSTA SPRAWIA, ŻE:
– kwestionujemy i wątpimy w nasze kompetencje, talenty, wartościowe cechy
– porównujemy się z innymi
– odczuwamy lęk
– obsesyjne myślimy co powinniśmy zrobić lepiej
– analizujemy w myślach, to co właśnie powiedzieliśmy
– nasza siła i moc maleje, ponieważ nieustannie kwestionujemy,
umniejszamy naszym zasługom, gdy ktoś nas dostrzega i docenia
– dyskredytujemy siebie i wszystko co przyszło nam z łatwością
– wyolbrzymiamy porażki
– bez końca się krytykujemy
– nie działamy na najwyższym poziomie, bo znaczna część naszych zasobów skierowana jest na autokorektę, kontrolę naszych wyników ( automonitoring )
– przestajemy być prawdziwie obecni
💎 Syndrom oszusta:
– dotyka wszystkich, niezależnie od płci
– jest odczuwany przez 70-80% osób
– ujawnia się w wielu grupach kulturowych i etnicznych
– wpływa na zdrowie psychiczne
– świetnie współpracuje z perfekcjonizmem
– może dotykać ludzi z domów, gdzie rodzice mieli wysokie oczekiwania
– odbiera nam zadowolenie z robienia tego, co dobrze nam wychodzi, zwłaszcza, gdy jesteśmy za to wynagradzani
– oddala nas od siebie, od tego kim jesteśmy
💎 Syndrom oszusta generuje w naszej głowie zdania typu:
„wszyscy są mądrzejsi ode mnie”
„tym razem mi się poszczęściło, ale następnym razem nie dam rady”
„nie powinno mnie tu być”
„jestem tu przez pomyłkę, ktoś się zorientuje”
„niedługo ludzie odkryją, że nie jestem tak mądra/y”
„to był tylko łut szczęścia (bo głupi ma zawsze szczęście)
…
⭐ Mogłoby się wydawać, że kolejne coraz większe sukcesy będą zmniejszać syndrom oszusta, ale paradoksalnie, jest na odwrót.
💎 Moje prywatne obserwacje pokazują, że syndrom impostora wzmacnia nasze myślenie, że praca powinna być ciężka i żeby odnieść sukces trzeba harować ( „jak wół roboczy” ), albo przynajmniej „wypruć sobie żyły”.
Syndrom oszusta w moim wykonaniu, wgrał mi do głowy schemat, że to co przychodzi mi w życiu z łatwością, nie jest tak naprawdę wartościowe.
💎 Zjawisko IMPOSTORYZMU, często wpada do mnie na sesje coachingowe.
Czy ja przyciągam podobnych sobie?
Czy po prostu już mam taki radar zawsze włączony?
🤨
Ostatnio na sesji miałam niezwykle utalentowaną osobę, która zdobyła niesamowitą ilość nagród w swojej dziedzinie. Została dostrzeżona wielokrotnie i wyróżniona wśród ogromnej ilości genialnych ludzi, którzy potrafią stworzyć coś wyjątkowego.
Przez połowę sesji przekonywała mnie, że to przypadek i, że tak naprawdę nie zasługuje na te nagrody.
💎 Jak sobie radzić z tym zjawiskiem?
– terapia behawioralno – poznawcza
– obserwowanie własnych myśli, zachowań, schematów
– małe kroki, cierpliwość, mówienie o tym co czujemy ( odpowiednim osobom 🙂
PYTANIE NA DZIŚ
🧠 Co powiesz SOBIE, gdy następnym razem uruchomi Ci się impostor syndrom?
źródło: „Wstań” Amy Cuddy